Mijn lieve collega Danielle Hermeler is op haar droomreis naar Amerika, en ik geniet op afstand mee. Zo was ze bij de prachtige sequoia’s waar mijn reis terug naar de Lemurische energie begon (je leest er alles over in Lemurisch Lichtwerk) en gisteren zag ik op haar instagram foto’s voorbij komen van Monument Valley (mijn ervaringen daar lees je in mijn boek Eenheidsbewustzijn).

Het zien van haar foto’s bracht me toch wel heimwee. Wat een bijzondere ervaringen heb ik er zeven en vijf jaar geleden mogen opdoen. En, zoals ik haar zei, ‘het is meer dan een fysieke reis naar droombestemmingen, het is tegelijkertijd een innerlijke reis vol Lichtdownloads.’

Daarvoor hoef je overigens niet per se naar Amerika, dat kan ook dichterbij huis. Ook deze zomer had ik prachtige ervaringen, dit keer meer met de energie van de natuurwezens in Groot-Brittannië. Normaal wil ik tijdens mijn reizen nog wel eens delen via social media, zoals Danielle zo trouw doet, of met blogs. Maar dit jaar was ik echt weg van alles en heb ik geloof ik 1 ‘verhaal’ op instagram gedeeld en dat was het. Ergens wel een goed teken. Want even los van ‘werk’ en thuis kan helemaal geen kwaad.

Nu ik me zo geïnspireerd voelde door de posts van Danielle, bedacht ik me dat ik evengoed wat van de ervaringen kan delen (en spoiler alert…ze zullen ook in mijn volgende boek te lezen zijn maar dat duurt nog wel even).

Wat met stip op nummer 1 van mijn ‘to see’ lijstje stond waren de Fairy Pools. Ik vertel je er hier alles over. En wil je een van de kristalletjes die daar – en op andere krachtplaatsen en plekken van de natuurwezens – zijn opgeladen, ze zijn nog verkrijgbaar in de shop>>>

De legendes van de Fairy Pools

Ik wilde al jaren naar de Fairy Pools. We hadden de reis naar de Isle of Skye al geboekt voor 2020, maar deze werd gecanceld vanwege de situatie rond corona. Vier jaar later was het dan zover. Na een nachtelijke overtocht van Rotterdam naar Hull, reden we in één dag van Hull naar de Isle of Skye. Normaal zou ik de dag erna bij willen komen, maar het zou de enige droge dag worden die week op de Isle of Skye en de Fairy Pools riepen me. Dus gingen we die zondag op pad naar bijzondere plek. 

Gelegen op de noordelijke hellingen van het prachtige Black Cuillin-gebergte, zijn de beroemde Fairy Pools van Skye prachtige kristalheldere blauwe poelen op de Allt Coire a’ Mhadaidh (Burn of the Dog), die je kunt zien kronkelen langs de heuvel van Coire na Creiche naar Glen Brittle waar het de rivier Brittle wordt. Kom je er op een helderblauwe dag, dan zullen de poelen inderdaad prachtig blauw oplichten. Aangezien er die week geen blauwe luchten werden verwacht, bezochten we ze op een donkere dag. De Black Cullin toppen waren in een dikke, grijze mist gehuld, wat het een mysterieuze uitstraling gaf. 

De mythen en legendes van de Fairypools

Hoewel ik erheen ging, vanwege de connectie met de natuurwezens en natuurlijk de natuurlijke schoonheid, heeft deze plek een bewogen geschiedenis, zoals geldt voor veel plekken in Schotland. Zo vredig en spectaculair het uitzicht op de Hooglanden nu is, zo was het gebied in 1601 het toneel van de laatste clangevechten in Schotland, en een van de bloedigste ooit in de clangeschiedenis. Het is hier dat de MacDonalds van Sleat en de MacLeods van Dunvegan het einde zagen van de lange en meedogenloze campagne van de zogenaamde ‘Wars of the One-Eyed Woman’. 

Feeën (of elfen) komen in de Schotse mythologie veel voor en zijn diep verbonden met de natuur. Soms worden ze beschreven als vriend, soms als vijand, maar meestal zijn het bewakers van bos en woud, waterwegen en de zee. Ze komen in veel verschillende verschijningsvormen voor. De eerdergenoemde Clan Macleod is een Schotse clan met een diepgewortelde geschiedenis in Skye die honderden jaren teruggaat. Volgens de legende trouwde een leider van de Clan Macleod ooit met een elfenprinses, een ‘bean sidhe’, wat een reden is waarom zoveel plaatsen in Skye, waaronder de ongelooflijke Fairy Glen, in verband worden gebracht met de elven en natuurwezens. 

Ondanks dat ze verliefd op elkaar waren, verbood de koning van de elfen hun huwelijk, wat leidde tot de boosheid van zijn dochter. Als reactie hierop stond hij hun verbintenis toe, maar slechts voor één jaar als proef. Het paar kreeg samen een zoon, maar toen hun jaar voorbij was, kreeg de elfenprinses het bevel terug te keren naar haar oorspronkelijke rijk.

Radeloos hoorde ze op een nacht haar baby in de mensenwereld huilen, dus keerde ze onmiddellijk naar hem terug, wikkelde hem in een zijden sjaal en suste hem door middel van een lied in slaap. Dit is de reden waarom het verhaal de “Fairy Flag” wordt genoemd. Deze vlag zou nog steeds in het bezit zijn van de Clan Macleod (we hebben deze later die week bewonderd in Dunvegan, het kasteel van de MacLeods?.

In een ander verhaal over de Fairy Flag zou de elfenprinces deze banier aan haar geliefde hebben gegeven, toen ze uit elkaar gingen bij Fairy Bridge nabij Dunvegan. Op dit afscheidscadeau stond dat wanneer hij het moeilijk had in de strijd, het zwaaien ermee de overwinning zou opleveren, ongeacht de kansen. Ze waarschuwde hem echter dat het deze magie slechts drie keer zou werken. 

Tijdens twee grote clangevechten die destijds werden gedocumenteerd, zwaaide de Chief met de elvenvlag, wat hielp de overwinning veilig te stellen. Het geloof in de mystieke kracht van ‘Am Bratach Sith’ blijft tot op de dag van vandaag sterk. In 1939 dreigde een brand in de Zuidvleugel Dunvegan Castle te verwoesten. Toen de Fairy Flag in veiligheid werd gebracht, ging de wind liggen en namen de vlammen zichtbaar af. Tijdens de Tweede Wereldoorlog droegen piloten van de clan zijn afbeelding als talisman. Dame Flora bood naar verluidt aan om met de vlag te zwaaien op de witte kliffen van Dover om zijn magische kracht te benutten om de Duitse invasie af te weren. Wat de waarheid ook is, de Chief en de clan hebben een diep respect voor de Fairy Flag en zijn mystieke kracht.

Een andere lokale legende gaat ervan uit dat de Fairy Pools de thuisbasis zijn van de Blue Men of the Minch, een groep mythische wezens waarvan wordt gezegd dat ze zeelieden naar hun dood lokken. Er wordt ook gezegd dat de poelen een toegangspoort zijn tot de Andere Wereld, waarbij velen geloven dat de feeën en elfen de poelen gebruiken om tussen de mensenwereld en hun eigen wereld te reizen.

Ook zijn er verhalen over zogenaamde ‘selkies’ bij de Fairypools. Overdag vermomden deze legendarische waterwezens zich als zeehonden, maar ’s nachts kwamen ze aan land op het strand van Glenbrittle, waar ze hun zeehondenhuiden afwierpen. Vervolgens baadden ze in menselijke vorm in de Fairy Pools onder de magische gloed van een volle maan.

Het “Wee folk” of “Sidh” – Schotse feeën uitgelegd

De natuurwezens van Schotland staan bekend als “sìth” in het Gaelic of “Wee” of “Guid folk” (dit betekent klein of goed volk) in het Schots. Veel oude tradities van Schotland, zoals Halloween of Lammas Day, zijn geworteld in praktijken die bedoeld zijn om kwade geesten, zoals feeën en elven, af te weren.

In de Schotse folklore, manifesteren deze wezens zich in vele vormen en hebben ze gevarieerde temperamenten. Ze vertonen vriendelijkheid of wreedheid, afhankelijk van hun aard. Over het algemeen behoren ‘goede’ feeën tot het Seelie Court, terwijl ‘slechte’ feeën het Unseelie Court vormen.

Volgens de Dictionaries of the Scots Language verwijst de term ‘seelie’ naar geluk. Er wordt gezegd dat de feeën van het Unseelie-hof zich aangetrokken voelen tot de kracht en vitaliteit van de mensheid. Daarom is het bekend dat ze vooral mooie jongeren ontvoeren.

Om deze reden werden veel Schotten ontmoedigd om elvenheuvels of andere soortgelijke locaties te bezoeken, omdat dit als ernstig gevaarlijk werd beschouwd.

Het is niet moeilijk om je het sprookjesachtige landschap van Skye mee te laten nemen naar de mythische en grillige verhalen van Schotse clans, elfen, selkies en geesten terwijl je jezelf onderdompelt in de wilde schoonheid van het eiland.

Kristaldieven

Wanneer je de Fairypools, zoals wij, in de zomer bezoekt, dan is het vrij lastig er enige privacy te vinden. Wij waren weliswaar vroeg in het seizoen, maar ook toen was het al behoorlijk druk met veel mensen die langs de Fairypools wandelden. Het is zelfs zo goed bezocht dat je er betaald kunt parkeren en er een modern toiletblok te vinden is. 

Vandaaruit begin je aan de prachtige wandeling van 2,4 km vanaf de parkeerplaats naar de Fairy Pools via het grindpad omzoomd met bloeiende heide, turf en rotsen. Het pad voert eerst vrij stijl omlaag, om daarna glooiend omhoog te gaan richting de grootste waterval. Wanner je het pad verder bewandel, kun je enkele van de kleinere poelen bewonderen. Het is daar dat ik een plekje vond om op een rotsplateau naast het snelstromende water te gaan zitten. 

Voor vertrek naar de Isle of Skye werd ik ertoe geleid 33 Pink Lemurians mee te nemen om op te laden aan de prachtige energieën om deze weer mee terug te nemen en met anderen te kunnen delen, waaronder dus met jou! Tegelijkertijd nam ik zeven kleinere exemplaren mee om op te laden met Zaadjes van Licht en deze aan de natuur en in het bijzonder de natuurwezens te schenken.

Zittend bij het stromende water en de poeltjes, laadde ik eerst mijn Lichtwerkkristal in het stromende water oop. Deze Diamantina Laser Wand kocht ik in Mount Shasta en is sindsdien naar alle daarna bezochte krachtplekken meegereisd. Ik gebruik dit kristal ook wekelijks bij het programmeren van kristallen met Zaden van Licht. Hij kon dus ook nu niet ontbreken. Daarna mocht ook een van mijn Elven One carvings zich opladen aan het stromende water. Elven One carvings zijn elfenskulls en vaak zijn ze verbonden met elfengidsen, zoals de Sidhe. 

Na dit voorbereidende werk en de ascensievoorbereiding die ik voor iedere spirituele beoefening en Lichtwerk doe, nam ik de 33 kristalletjes en legde ik ze in een klein bekken in het stromende water om ze zowel te zuiveren als op te laden aan de energie van de elfen en natuurwezens. Hoewel ik van plan was daarna een van de kleinere kristalletjes voor de elfen achter te laten als bedankje, hadden ze daar duidelijk een mening over en ik zag hoe het water versnelde en een van de grotere kristalletjes zo uit het bekken en in het eronder stromende watervalletje weg werd gevoerd. 

Ik vond dit zo typerend voor de elfen en met name de Schotse elven die vaak de nodige kattenkwaad uithalen. Daar ging mijn mooie meestergetal! Maar ik gaf het ze met liefde, al legde ik ze wel uit dat ik ook speciaal voor hen kleinere kristalletje bij me had om op te laden met een Zaadje van Licht.

Er kwam meteen een reactie. Zoals vaak bij Britse natuurwezens zat er een zekere rijmelarij in:

Human Child,

Many visit our pools, day in, day out.

But a tribute, they mostly leave without.

We’ve received your offering and now that’s done, 

A boon can be called upon.

Ik vroeg of er heling in en door mij heen mocht stromen en als dit toegestaan was ook in de kristalletjes. Als dank zou ik ze daarvoor een van de kleinere kristalletjes aanbieden. 

Een Zaadje van Licht en Gouden Licht zegening voor de natuurwezens

Ik had deze kristalletjes nog niet opgeladen met een Zaadje van Licht en deed dat ter plaatse. Hoewel ik in het volle zicht van alle bezoekers zat, hielp het feit dat ik op de rots wat verder van het pad af zat en het luide geraas van het stromende water me om me af te sluiten voor alles om me heen. Zo betrad ik de innerlijke gebieden. Daar begaf ik me naar wat ik wel de ‘Moederboom van de Zaden van Licht’ noem. Ik werd er opgewacht door ranke, lange elfen van Licht, maar ook de kleinere elementaalwezens (in het Engels zou je zeggen elves enerzijds en fairies anderzijds). Het kristal zweefde er naar de kruin van de boom toe, waar elfjes zorgde dat hier een Zaadje van Licht in terecht kwam. Het Zaadje werd door alle aanwezige elfachtige Lichtwezens gezegend met een helende frequentie. Deze heling werd vanuit de hoger dimensionale elfenwezens gezonden naar de natuurwezens die nog altijd verbonden zijn aan de Aarde en meer specifiek aan de Fairypools. Het was magisch.

Ik gooide het kristalletje met Zaadje van Licht in het grotere bekken onder het kleine watervalletje waar ik naast zat. 

Er werd gezegd:

Zoals je heling geeft aan de natuurwezens, zo mag je nu zachtjes, zachtjes heling ontvangen.

Terwijl ik mijn ogen sloot om dit te ontvangen, voelde ik tegelijkertijd een sterke impuls om te vragen om een Golden Light Blessing voor de Fairypools en diens natuurwezens. Ik zag voor mijn geestesoog dit Gouden Licht als het ware vanaf de hoger gelegen delen van de pools naar beneden stromen, het hele gebied in. 

Het voelde alsof er een soort cyclus ontstond van wederzijdse heling. Van mij naar de elfen en natuurwezens en van hen naar mij. 

Hoewel ik er voor mijn gevoel pas eventjes zat, voegde Niels zich op dat moment weer bij me en was het moment voorbij.

Terug wandelend langs de stroompjes en poeltjes vloog er opeens een soort schim langs me. Het was het formaat van een grote vlinder of kleine vogel, maar leek geen van beiden. Voor een vlinder vloog het te snel en in een te rechte lijn. Eigenlijk gold dat voor beiden. Voor vleermuizen was het te licht op het midden van de dag. Toen ik het probeerde te volgen, was het ook opeens verdwenen. Het zou me niet verbazen als het een elfje was dat zich even materialiseerde om daarna weer te verwijden. 

De magische energie van de elfen doet me in die zin denken aan kwantumdeeltjes en golfjes die van de ene in de andere toestand overgaan, afhankelijk van degene die observeert. 

Na thuiskomst sloot ik de magische dag heel toepasselijk af met een kaartje uit ‘the healing waters oracle’ van Rebecca Campbell. Ik trok -heel toepasselijk bij het weer- de kaart van de mist. Deze kaart vertelt ons dat we ons innerlijke kompas mogen volgen en onze innerlijke leiding mogen vertrouwen. Rebecca noemt dit een ‘soul-led life’, ofwel een door de Ziel geleid leven. Het bijzondere was dat ik voor vertrek was begonnen met schrijven over het Gouden Licht en toen een metaforische Gouden draad had gezien. Het voelde alsof het zoiets was als een rode draad die me door ervaringen met het Gouden Licht mocht leiden, maar ook als een draad die je als het ware je Zielereis toont. De omschrijving van de kaart geeft aan dat er een gouden draad voor ons uitgaat die ons voorwaarts roept, als een innerlijk kompas dat ons van binnen leidt. 

Ik was benieuwd waar het Gouden Licht en de mystieke energie van de Isle of Skye me verder heen zouden leiden.

Liefs en Licht,

Cathelijne

P.S. Ook benieuwd? De rest van de ervaringen met de kristalletjes met hun elfenlichtcodes in Groot-Brittannië heb ik beschreven voor wie zo’n kristalletje wil ontvangen. Je bestelt ze hier>>

P.P.S. wil jij meer weten over natuurwezens en hoe je ermee in contact treedt? Lees dan mijn boek Leef vanuit je Ziel, met de elfen, draken, eenhoorns en andere lichtwezens>>>