Lieve Lichtwerkers,Vandaag hebben we even rustdag en wel de eerste van deze vakantie. De moeheid komt er flink uit en het is fijn even alle indrukken te verwerken voor we doorreizen naar Mount Shasta, die ik onderweg naar onze huidige plek bij Lassen National Park al in de verte zag liggen. Ik zal heel eerlijk zijn, ik ben een zee-engel en normaal trekken bergen me niet zo. Ik kan er de schoonheid natuurlijk van zien, maar besneeuwde bergtoppen zijn niet per se ‘mijn ding’. En dat is Mount Shasta. Althans, als je op de oppervlakte kijkt. Maar zodra ik de bergtop in de verte zag, herkende ik hem en voelde ik een soort aantrekking om die kant uit te gaan. Morgen gaan we dat doen en natuurlijk hoop ik jullie er nog over te vertellen. Eerst maar eens kijken of ik met de beperkte WiFi deze blog uit kan doen gaan.
Want twee dagen na mijn mooie ervaring met de sequoiaboom in Sequoia National Park, volgde er eentje in Yosemite National park. Daar zijn drie ‘Groves’ met sequoiabomen. De mooiste is de Mariposa Grove, maar die is op het moment gesloten. Je kunt merken dat we al wat buiten het seizoen reizen, want er wordt veel onderhoud gedaan aan de wegen in de parken. In plaats van Mariposa zijn we dus naar de Tuolumne Grove gegaan. Het was behoorlijk druk en de camper parkeren was een uitdaging. Ik heb aartsengel Michael maar even gevraagd erop te passen, want overal stond ‘No RV’s’ maar nergens waar we dan wel mochten parkeren. Gelukkig ging dat goed.
Om bij de grove te komen moesten we een mijl lang afdalen het bos in. Het was behoorlijk druk en toen we eenmaal bij de grove waren, waren de meeste sequoia’s door houten hekken omgeven. Op zich kon je er overheen, maar dat doe ik liever niet als het voor de natuur niet goed wordt geacht. Dus liepen we door. 

Uiteindelijk waren er twee sequoia’s direct aan het pad en ben ik in het zonnetje tegen een van hen gaan zitten op zo een manier dat ik vanaf het pad bijna niet te zien was. De boom leek me meteen te verwelkomen en voelde als een ‘poort’ boom net als de eeuwenoude Taxusboom (Yew Tree) in de buurt van Windsor, waarover ik eerder schreef in deze blog. Er zat een kleine holte in, waar ik tegenaan zat en ook dit deed me denken aan de Taxusboom. 

Net zoals bij de sequoia in Sequoia National Park werd ik meteen omhuld door een geluid van hoge vibratie die voor mijn engelachtig aandeed. En terwijl ik mijn plekje vond tegen de boom, scheerde er even een vlinder langs mij heen. Vlinders zijn bij uitstek dieren die de boodschap van transformatie in zich dragen, al kunnen ze ook een groet brengen van overledenen. Deze voelde als een teken van het eerste. 

Ook nu mocht ik de orb van licht van Michael in meditatie in de boom plaatsen, maar dit keer niet door mijn hart tegen de boom te drukken. Ik nam hem in mijn hand en plaatste dit in de holte van de boom, die was verkoold door de brand. Sequoia’s hebben een bijzondere connectie met vuur. Want zij kunnen zich dankzij vuur voortplanten en vuur dus ook overleven. Heel bijzonder. Van daar ging het licht naar het centrum, het hart van de boom. Maar waar de eerdere sequoia het licht via zijn wortels naar het netwerk van licht (grind of light) stuurde, ging deze als een raket de hoogte in om als een soort vuurwerk uit de boom te schieten. De sprankels van licht die daaruit ontstonden, waren als zaden van licht die vervolgens de Grove in dwarrelden. Toen ik Niels hier later over vertelde op onze klim terug, gebeurde er iets bijzonders. Er kwamen er van die propellerachtige zaden uit een boom gedwarreld en doordat het onlicht er precies op viel, zag het er exact uit als de zaden van licht. Zo mooi als de natuur via synchronicitiet een boodschap nog eens onderstreept.

De boodschap van deze boom was als volgt.  

“Alles wat je hoeft te doen is het licht verankeren en van daaruit alles wat je doet bezaaien met licht.(“Seed al you do with light”) Wij sturen lichtpakketjes of lichtzaden in je energieveld en vragen je dit mee te nemen wanneer je weer naar huis gaat, zodat je deze zaadjes kunt verwerken in je creatieve werk. 

Zoals de taxusboom (uit mijn eerdere blog) een poort is naar de oude werelden van de Druïden en het elfenrijk, zo zijn wij poorten naar de Heilige Aarde en de Lemurische dimensies. Wil jij jouw hart openen voor je Lemurische Zelf?”

Terwijl ik dat deed voelde ik een enorme blokkade en pijn in mijn hartchakra, alsof die eerst moest worden opgelost. Daarna kwam mijn Lemurische zelf naar voren. Het voelt als iets wat heel persoonlijk is en ik heb getwijfeld dit stuk te delen, maar krijg toch het gevoel dat meer van jullie deze link met Lemurie hebben en via het lezen van de blog en het mediteren op de Sequoiabomen (al is het via de foto’s en op afstand) ook in contact kunnen treden met dat deel van jullie eigen ziel dat Lemurisch is.

Mijn Lemurische zelf leek wel op me maar was veel langer. Haar energieveld was een diepblauw, wat haar een blauwe gloed gaf. Haar haar leek als een waterval naar beneden te stromen en uit zichzelf te bewegen. In haar ogen kon ik sterren zien en haar derde oog straalde een gouden licht uit.

Ze ving een van de zaden van licht op en plaatste deze in mijn hart. Ik kreeg het gevoel dat we bij Mount Shasta mogen samengaan, maar nog niet daar op dat moment. Ik vroeg haar en de boom vervolgens om heling en ze lieten me een kristallen fontein van licht zien, een fontein van heling binnen mijzelf. Ze gaven aan dat dit er altijd is en ik er een beroep op kan doen wanneer nodig. Misschien kun je in meditatie eens kijken of je zelf in jouw wezen ook deze fontein kunt activeren wanneer nodig.

Daarna werd het vibrationele geluid steeds zachter en keerden de geluiden van de langslopende toeristen terug. Na de boom en mijn Lemurische zelf bedankt te hebben nam ik afscheid van deze bijzondere plek. 

Wanneer ik zie wat er met de orbs van licht van Michael gebeurt, dan krijg ik het gevoel alsof het opgaat in een ecosysteem van licht, waarbij het licht via de bomen de natuur instroomt maar ook weer naar mij terugvloeit en straks via mijn schrijven en kunst weer naar jullie mag gaan. En van jullie kan het dan weer daarheen gaan waar het nodig is. Net zoals het beeld van de fontein van helend licht, zo is er in ieder van ons een oneindige Bron van licht waar we aanspraak op kunnen maken en hoe meer we dit doen, hoe meer we het gebruiken en delen, hoe meer het toeneemt. En met die prachtige boodschap laat ik jullie weer even los en ga ik onder een grote den zitten in het zonnetje van Lassen National Park. De eerste voorbereidende meditatie voor Mount Shasta heb ik hier al gedaan. Zeer waarschijnlijk volgt daar ook nog een blog over een dezer dagen.
Voor nu stuur ik jullie zaden van licht om in je eigen leven te gebruiken om alles wat je doet, zegt en denkt te vullen met licht.

Veel liefs en boomzegeningen,

Cathelijne   

PS wil je weten hoe je zelf contact kunt leggen met de wijsheid van bomen? Lees er alles over in Leef vanuit je Ziel, met de elfen, draken, eenhoorns en andere lichtwezens.