Ik schreef het eerder al: ‘time flies when you are having fun’
. Dat was zeker zo tijdens onze reis door Amerika vorig jaar. Maar eigenlijk is dat nu ook zo met het terugblikken. Het is erg leuk iedere avond het fotoboek erbij te pakken en het verslagje van die dag te lezen. Zo hebben we de reis echt weer herleefd.
Vandaag, een jaar geleden, was het alweer tijd richting het vliegveld van LA te gaan voor een laatste overnachting voorafgaand aan de vlucht naar huis.
Twee dagen eerder hadden we nog een whale watch tocht gedaan. Wie Leef vanuit je Ziel heeft gelezen, die weet dat ik een diepe liefde koester voor dolfijnen en walvissen en dat ik ze op veel plekken heb gezien, zowel vanaf land als vanaf een boot. We hebben zelfs met wilde dolfijnen gezwommen op de Azoren. Dus we zijn wat dat betreft ronduit verwend. Ik beschreef de bijzondere excursie al in Eenheidsbewustzijn:
We hadden een walvissenexcursie geboekt op een kleine boot die ‘The fast cat’ heette. We hadden geluk want we waren de enige deelnemers en hadden dus de hele boot en kapitein Marie voor onszelf. Ze waarschuwde ons van tevoren dat het ‘a bit choppy’ was. Een beetje bleek al snel een heleboel. De heenweg was een flink gestuiter over de enorme golven. Ik overwoog even om haar om te laten keren vanwege de ruige zee, maar wat een geluk dat we volhardden, want we zagen maar liefst drie groepen dolfijnen.
Zo prachtig! In eerste instantie waren ze aan het eten. Ze zijn dan gericht op het vangen van vis en komen alleen boven om te ademen, en in zo’n geval niet om met de boot mee te zwemmen of te spelen. We mochten voorop het bootje over de reling turen en daar hoorde ik klikgeluiden. Volgens Marie waren ze ons met hun echolocatie aan het aftasten. Het was heel bijzonder dat het feit dat we niet in het water zelf waren daarvoor geen belemmering was. Daarna werd het echt een feestje. De dolfijnen snelden met de boot mee, rijdend op de golf van de boeg van het schip. Ze waren zowel snel als gracieus. Ik was ondertussen horizontaal op de voorkant van de boot gaan liggen en had mijn hoofd over de voorkant heen gestoken. Wat fantastisch!
We hadden enkele jaren weliswaar met dolfijnen gezwommen op de Azoren, maar nu was het alsof we met ze vlogen. Ik werd zelfs natgespoten toen er eentje bovenkwam en hard uit zijn blaasgat ademde. Ik kon ze bijna aanraken en een aantal keken ons echt aan en maakten contact. We kregen een ware show van prachtige sprongen. Met name de kleintjes lieten graag zien hoe hoog ze wel niet konden springen.
Op de terugweg kwamen we een Minky Whale tegen, die als het ware verstoppertje met ons speelde. Dan weer was hij voor de boot, dan weer erachter. Voordat we naar de haven terugkeer- den, genoten we nog van een groep zeeleeuwen die over elkaar heen gestapeld op een boei lagen te drogen. Het was een gewel- dige ervaring zo veel zeeleven te mogen zien en er contact mee te mogen maken. Dat contact zou zich later telepathisch verdiepen.
De dag erna nam ik de tijd om bij een klein baaitje Lichtwerk te doen voor de walvissen en dolfijnen. Dat voelde als de laatste dag. Want de volgende dag zouden we naar het vliegveld terugrijden en dat voelt dan toch al als het einde van de reis. Dat zou dit keer echter heel anders zijn!
We lieten de drukke stad van Los Angeles links, of eigenlijk rechts, liggen. Zo konden we zo lang mogelijk de kust volgen. Crystal Cove State Park leek ons de perfecte plek om een stop te maken, want zeg nou zelf, bij zo’n naam verwacht je toch een zekere magie. Dat was ook zo, want vanaf de wandelroute boven de baai zagen we meerdere tuimelaardolfijnen. Wat een onverwachte zegening!
Ik kon het niet laten om met blote voeten in de zee te wandelen. Ik hou ontzettend van 
wandelen in de branding. Het is grondend en verfrissend en de negatieve ionen in de zeelucht werken reinigend op je aura. Grote hoeveelheden water in de natuur hebben ook het effect dat het zoveel makkelijker is om boodschappen vanuit het Licht te ontvangen. De woorden van de dolfijnen kwamen in een snelle stroom via een wandelende channeling binnen. Ik was blij dat ik mijn mobiel meehad en het erin kon dicteren, want het was anders niet bij te houden:
We zijn de Codekeepers of Light. We zijn de manifestaties van vreugde. We zijn de afgezanten van de zee. We zijn de wezens van de sterren. We zijn Eén met het Al, het Al dat aanwezig is in Allen. Allen in Eén en Eén in Allen. Dat is onze lering. We stralen vreugde uit. We springen en spelen. We hebben lief. We brengen je golven van Eenheid en saamhorigheid. We zijn de afgezanten van Licht. We dragen de wijsheid van de eeuwen, samen met onze broeders en zusters de walvissen.
Terwijl we springen, springen we in de droomtijd. We vragen je om een sprong in het diepe te maken en samen met ons te dromen. We dromen een nieuwe wereld, een paradijs, een Hof van Eden, een wereld van saamhorigheid waar allen samenleven in liefde. Waar allen Eén zijn met liefde voor elkaar, samen spelend en creërend. Zo wordt de Nieuwe Aarde gemanifes- teerd.
We danken je voor het Licht dat je de songlines in hebt gestuurd. Dit zijn de leylijnen onder en door en over de zeeën en oceanen. Ze zijn gelinkt aan de sterren, aan de Plejaden, Sirius, Andromeda. Het zijn de lijnen die ons helpen navigeren op grond van de sterren. Ze helpen ons onze levens te navigeren en het Licht naar de Aarde te brengen. We ankeren zo het sterrenlicht, net zoals zonlicht wordt verankerd in het kristallijne grid om de Aarde via de vortexen, de chakra’s van de Aarde.
Zie ons spelen en dartelen door de golven. We zijn Meesters van Creatie, want wij zijn de Meesters van het spelen. We vragen je de zwaarte los te laten en het Licht te omarmen en ermee te spelen, zoals bubbels onder water.
Ons bewustzijn slaapt nooit. We zijn altijd zowel wakker als aan het dromen. We steken over van deze realiteit naar de droomtijd. Wij zijn de hoeders van de songlines met onze broeders en zusters de walvissen. De Aboriginals van Australië wisten dit. Zij begrepen dit. Op een bepaalde manier zijn wij nog steeds gedaantewisselaars van deze planeet, want we wisselen van bewustzijn, bewegend tussen de aardse wateren en de galactische wateren en weer terug.
Zo brengen we het Eenheidsbewustzijn terug naar de Aarde, want het Eenheidsbewustzijn bevat alle creatie en niet slechts deze planeet. Het bevat de hele creatie van de Kosmos. Het is overal en het doordringt alles. We weven in en uit deze Eenheid, in en uit het Zijn. Net zoals jij steeds beter leert om in en uit 5D-bewustzijn te stappen. Wij doen dit ook, al gaan we voorbij 5D naar de hogere dimensies. Er is een fluïditeit in hoe wij de hogere dimensies doorreizen. We hebben daarbij geen nummers nodig. Alles wat nummers doen is je te tonen hoe dicht je bij de Bron bent: de Bronenergie, de Eenheid en de diepe Liefde die al het leven doorstraalt.
Wij zijn de dromers. En we willen dat je met ons mee droomt.
Er volgde een uitwisseling over het betreden van de droomtijd en hoe je dit nulpuntveld kunt betreden om je dromen te manifesteren*. Het was een onverwacht geschenk. Juist in deze tijd is het belangrijk dat we als Lichtwerkers blijven dromen. Ik krijg momenteel heel veel doorstuurmails over wat er allemaal mis is met de wereld, hoe de macht wordt misbruikt, welke donkere agenda’s er zijn. En juist dan is het belangrijk te blijven dromen van een Nieuwe Aarde en om net als de dolfijnen speels en vreugdevol in je hoogste flow te blijven. Dat wens ik je van harte toe.
Dank je wel dat je met me mee op reis bent gegaan deze laatste maand. Ik hoop dat je ervan hebt genoten. Het was in ieder geval een feestje het met je te delen.
Liefs & Licht,
Cathelijne
*daarover meer in mijn boek Eenheidsbewustzijn en de gelijknamige cursus.
Angel Light Heart Blog 
wow am happy for Youxxxmore of these one and good companyxxx
thanks Gordana! XXX