In mijn boek Leef vanuit je Ziel, met de elfen, draken, eenhoorns en andere lichtwezens schreef ik al over een elfenbosje op Texel, naar aanleiding van de ervaringen van Lichtvriendin Elena:

Een elfenbosje op Texel 

Ik heb je meegenomen op mijn reizen naar bijzondere elfenplek- ken in Wales en Frankrijk: de Fairy Glen en Le Rocher des Fées. Zulke plekken zijn natuurlijk makkelijk te vinden, want hun naam zegt het al. In Ierland lijkt het landschap overal verweven met de Andere Wereld en zijn er op veel plekken legendes over het Goede Volk. 

In Nederland hebben we een andere achtergrond. Onze cultuur is in het geheel calvinistischer en minder dromerig dan die in Ierland. Dat betekent echter niet dat er in Nederland geen plekken zijn die zich er goed voor lenen om de elfen en natuurwezens met meer gemak en helderheid te voelen en te ontmoeten. 

(…)

Dat er in Nederland ook elfenplekken zijn, werd bevestigd door elfenliefhebster Elena. Zij vertelde me van een bos op Texel dat zij zelf heeft omgedoopt tot ‘Het Elfenbos’, omdat ze de na- tuurwezens er zo sterk voelt. Vreemd is dat niet als je de geschiedenis leest van dit bos. De officiële naam van dit bos is ‘Het Doolhof’ omdat er ooit een doolhof werd geplant. Dit kleine bosje bevindt zich op de zuidoostelijke helling van de Hoge Berg ten westen van Oudeschild. Het is klein maar fijn als de elfen, en doordat het op een heuvel ligt, valt het des te meer op. 

Er wordt gezegd dat er in dit heuveltje een grote kei, de Engelse Steen, verborgen zou liggen. De kei heet de Engelse Steen omdat hij helemaal onder de Noordzee door zou lopen tot in Engeland. Wanneer ik ernaar kijk, krijg ik er een gevoel bij zoals bij Glastonbury. Iets in de energie heeft een gelijkenis. Zoals in veel Ierse legenden de elfen zich terug hebben getrokken in heuvels, zo lijkt dat hier ook het geval. Elena beschrijft hoe je het bos betreedt door een houten toegangspoortje dat je meteen het gevoel geeft een andere wereld te betreden. Elena vertelt hierover: “Je loopt een klein stukje en dan verschijnt naar beneden kijkend een groot dal, een soort van open plek. Het dal wordt door bomen omhuld. Je krijgt meteen een gevoel van veiligheid en warmte, alsof het zegt Je bent van harte welkom.” 

De open plek voelt voor Elena als een centrum van samen- zijn waar elfen, feeën en natuurwezens samenkomen om te praten, spelen, vergaderen en te genieten. Ze speelt er fluit en voelt dan de nieuwsgierige ogen van de elfen op zich gericht. Op dat moment zie je even de elf in Elena zelf verschijnen. 

“Ook het mos dat op deze plek groeit, draagt duidelijk de energie van de elfen in zich,” zo vertelt Elena. Dit mos heeft lieflijke, paarse bloemetjes die, hoe klein ze ook zijn, een duidelijke elfenenergie bevatten. 

De heuvel is te beklimmen middels zeven treden, ‘de zeven pannenkoeken’ genoemd. Elena neemt echter altijd een andere route via haar vriend, een prachtige, grote boom. Ze loopt dan het pad rechts omhoog langs een omgevallen lange boomstronk. 

Elena gaat er graag op zoek naar elfenpoorten in bomen en op deze plek zijn er een paar die zich hoog in de bomen bevinden en goed beschermd zijn. Zo vormen ze een doorgang naar de elfenwereld; een toegangspoort naar het feeënrijk.  

Elena beschrijft in het elfenbosje vervolgens een hoge plek waar bovenop een hele grote, houten bank staat, die voor haar op een troon uit het koninkrijk van de natuurwezens lijkt. 

Elena vertelt: ”Als je op die troon gaat zitten, voel je je heel belangrijk maar ook heel klein en nederig. Het is een aparte gewaarwording. Deze troon is een prima plek om aan zelfrealisatie en bewustwording te doen. Het serene geluid van het fluitconcert van de vogels brengt je in een diepe meditatie. Als je klaar bent, moet je via zeven treden naar beneden lopen en volg je het pad verder met hier en daar een plekje met een klein bankje. Elk plekje geeft je een moment van bewustwording. De omgeving brengt je nieuwe ideeën en een diepe innerlijke vrede, alsof je letterlijk even op bezoek bent geweest in een andere wereld. Uiteindelijk kom je weer terecht waar je begonnen bent en kun je via de grote vriendelijke boom weer teruglopen.” Elena geeft hem altijd een dikke knuffel ten afscheid. Hoewel ze het verdrietig vindt weg te gaan, weet dat ze altijd weer terugkeert naar deze magische plek en haar vrienden uit de Andere Wereld. 

Tegelijkertijd beseft ze dat er overal in de natuur natuurwezens te vinden zijn: “Elfen, feeën en natuurwezens zijn dat deel van ons- zelf dat in verbinding staat met de natuur. Dus wanneer je je daarvoor openstelt, zal er een hele nieuwe wereld voor je opengaan.” 

Deze week geniet ik van een heerlijke vakantie op Texel en was het dus eindelijk tijd om zelf op bezoek te gaan bij dit bosje. De Doolhof, zoals het bos officieel wordt genoemd, is makkelijk te vinden. Volgens de site pansohpia.nl was er in dit gebied sprake van verering van de godinnen Fostare en Tanfana. Daarmee linkt dit gebied naar een andere krachtplek in Nederland: de Tankenberg in Twente, waar Tanfana werd vereerd. 

Tanfana is een Germaanse godin waar veel over bekend is, vooral door de Romeinse geschiedschrijver Tacitus. Bijzonder is dat een Texelse legende vertelt over de Sommeltjes, kleine mannetjes die ‘s nachts uit de Sommeltjesberg (een grafheuvel) komen. Tanfana had aardmannetjes in haar gevolg. 

Ik vond het een mooie link tussen de elfenenergie die Elena had waargenomen en de godinnenenergie die door anderen is waargenomen. 

De energie in het Doolhof bos is inderdaad bijzonder. Er is sprake van een leylijn die van de Hoge Berg loopt, naar Oosterland, waarover ik eerder deze week schreef. Het verbaasde me dan ook niet dat ik er een bol van Licht van Michael achter mocht laten.

Ik had mijn fiets tegen een van de ingangen gezet en had eerst innerlijk gevraagd of ik het bos mocht betreden. Zeker wanneer ik van plan ben Lichtwerk te doen en/of in contact te treden met natuurwezens, vind ik het belangrijk dit goed te doen. Na een kort afstemmen hoorde ik een innerlijk ‘ja’ en liep ik door het poortje heen om op een open plek in het bos te komen, De vogels floten er uitbundig, maar naast hun geluiden was de energie er eentje van verstilling. Ik bevond me in een open plek in het bos, omgeven door bomen met een steile houten trap naar boven. Bij het omhoog lopen op deze trap moest ik even aan het beklimmen van de Glastonbury Tor denken en zag ik Merlijn voor mijn geestesoog verschijnen om een korte groet brengen.

Direct daarna viel mijn oog op een verroest bierdopje. Mijn ervaring met het contact maken met elfen is dat ik gewoonlijk eerst word gevraagd wat te doen en meestal is dat het opruimen van troep uit de natuur. Dat was deze keer niet anders. Omdat ik vergeten was een tasje voor zwerfvuil mee te nemen, heb ik het dan maar in mijn goede tasje gestopt. Ik liep verder door het bosje en zag al snel een bijzondere boom met een grote holte aan de onderkant. Het voelde als een mooi plekje voor een offer, een geschenk aan de natuurwezens. Ik liet er een Lemurisch zaadkristalletje achter met een zegening voor de natuur en natuurwezens. Al snel was ik hierna bij de ‘troon’ die Elena al had benoemd, maar er was een andere toerist op neergestreken, dus besloot ik de wendingen van het ‘Doolhof’ te volgen. De energie voelde er magisch aan en net als een tijd terug toen ik hierover door mijn Lemurische Zelf onderricht kreeg, begonnen mijn handen zachtjes te bewegen in een Lichtgebarentaal en kwam er zachtjes Lichttaal over mijn lippen. Er waren volop bijzondere, kleine insectjes die me erg aan kleine elfjes deden denken. Op het pad vond ik een koperen muntje. Het vinden van muntjes wordt – net als het vinden van witte veertjes – vaak gezien als een elfenteken. Het deed me echter ook denken aan allerlei plekken in het Verenigd Koninkrijk waar men koperen muntjes in boomstronken drukt als offertje aan de elfen. Terwijl ik wat verder liep was er een boom met een heel rare zijtak. Het leek een beetje op een centenbakje dat door de boom werd opgehouden, dus heb ik het muntje daar zachtjes ingeschoven. 

Toen ik de cirkelende paden van het Doolhof verliet, was de troon ondertussen vrij en besloot ik de treden hiernaartoe te bewandelen. Voor de troon legde ik een spiraal van Lemurische Zaadkristallen, om deze op te laden met de energie van deze plek die voor mij linkte aan zowel de elfen als aan krachtplaatsen in Engeland.

Daarna ben ik gaan mediteren op de enorme zetel. Ik vond het een wat aparte plek voor de natuurwezens, omdat van elfen bekend is dat ze ijzer schuwen en deze ‘zeven pannekoeken’ op hun plek worden gehouden door enorme cirkels van roestkleurig staal. Ook de zetel bevat enorme hoeveelheden metaal.

Voor mijn geestesoog verscheen een elfenkoninging. Niet het type bloemenelfje, maar meer als een elf uit een boek van Tolkien: statig, krachtig en mystiek als een Godin maar met een zeer etherische, elfachtige uitstraling. Ze bleef duidelijk buiten de ringen van energie staan. Ik vroeg me af waar ik dan de bol van Licht van Michael moest plaatsen. Ze gaf aan dat dat juist prima was ter hoogte van de kristalspiraal. De bol van Licht bewoog zich vervolgens spiraalsgewijs de aarde in, via de Engelse steen om de connectie met krachtplekken op het Britse eiland er krachtig aan te linken. Het voelde overigens alsof die links er allang waren, maar dat ze nieuw leven ingeblazen mochten worden. De leylijn mocht als het ware aangevuld worden met Lichtenergie. 

Hierna ben ik nogmaals op de troon gaan zitten en ik voelde de energie onder mijn voeten wervelen. Daarna sprong ik ervan af en liep naar beneden. Buiten de treden van staal wachtte de Faeryqueen me op en plaatste ze energetisch haar hand op mijn derde oog voor een elfenzegening. Vervolgens vroeg ze me goed zorg te dragen voor de natuur nadat ik dit ‘Elfenzegel’ had ontvangen. Mijn oog viel direct op allerlei stukjes plastic die over de treden naar de troon verspreid lagen. Ik verbaas me er altijd weer over dat mensen die van de natuur genieten er zo’n potje van weten te maken. Met twee handen gevuld met plastic en andere troep, kwam ik het bos weer uit. Het was een prachtig voorbeeld van hoe Lichtwerk een prachtige stroom van wederzijds geven, ontvangen en zegeningen tot stand kan brengen. 

P.S. Meer lezen over hoe je contact legt met elfen en natuurwezens? Lees dan mijn eerder genoemde boek Leef vanuit je Ziel. 

P.S. ook graag Lichtwerk doen, bijvoorbeeld m.b.v. Lemurische kristallen? Lees dan Lemurisch Lichtwerk.