Roze en paarse strepen kleuren de avondlucht van de Langedoc, terwijl ik in de buitenlucht mijn ervaringen van de eerste dag in het land van de Katharen opschrijf. De energie in dit gebied is erg bijzonder. De natuur is ongerept en veelzijdig en overal zijn oude sporen te vinden van een rijke, maar heftige geschiedenis.

De katharen waren een groepering die aan het begin van de dertiende eeuw terug wilden naar de oorspronkelijke leer van het Christendom. Het woord Kathaar is afgeleid van het Griekse katharos, wat ‘zuiver’ betekent. Een zuivere leer, die zich afzette tegen de corruptie van de Kerk. Zij worden wel gezien als de fundamentalisten van hun tijd.

Zelf noemden zij zich bonhomie (goede mannen) en ze werden vaak aangeduid als Albigenzen. De sekte vond zijn weerklank in alle gelederen van de samenleving en het gedachtegoed vormde een vereniging van christelijke, gnostische, joodse en islamitische idealen. Er was een sterk geloof in goed en kwaad. Ook geloofde men in reïncarnatie. De leefstijl was vegetarisch. De katharen wilden dat rituelen als dopen, trouwen en de heilige communie werden afgeschaft. Zij streefden een ascetische reinheid na in hun leven. Hoewel het katharisme onafhankelijk van elkaar op verschillende plekken in Europa ontstond, vond het zijn sterkste weerklank in het gebied van de Langedoc.

Helaas vond Paus Inocentius III het gedachtengoed minder prettig. De sekte van de katharen wonnen teveel aanhangers en zij plaatsten de macht van de kerk buiten het geloof. In 1208 besloot de Paus daarom tot een heilige kruistocht tegen de Katharen. Deze kruistocht en de erop volgende inquisitie kostte het leven aan wel een miljoen zuiveren. Het meest bekend daarvan is wellicht de bezetting van het kasteel Montsegur waar na een jaar 200 katharen en masse werden verbrand.

Vandaag zijn we in het voetspoor van de Katharen getreden. Allereerst hebben we de ruines van het kasteel van Aguilar bezocht. Deze is het slechtst bewaard gebleven en bevindt zich zo 96 meter boven zeeniveau. Het was een goed begaanbare klim naar de ruines.

Het volgende kasteel dat wij aandeden, was Queribus. Dit kasteel verheft zich 728 meter boven het zeeniveau. De klim naar het kasteel was pittig en net bij de ingang van het kasteel stond een bijzonder harde wind, waar zelfs de wind op de Glastonbury Tor nog wat van leren (en in mijn ervaring waait het daar altijd). Als een waar adelaarsnest staat Queribus op een smalle rotspunt. Op het hoogste punt kijkt de veelhoekige slottoren op het geheel neer. Wij besloten in deze toren eerst de trap naar beneden te nemen, die naar een gang onder de toren leidde. Er was een ‘donkere’ sfeer alsof er een aanwezigheid was, die ons daar liever niet had. We zijn direct naar boven gegaan. Toen ik bovenop de toren stond en uitkeek op het weidse langschap bedacht ik me dat ik wel wat lichtwerk had kunnen doen. Wellicht was er een geest die vastzat die hulp kon gebruiken.

Toen we de trap weer afliepen, konden we een zijtrap af naar de gewelven waarop de toren rust. Daar ben ik gaan zitten en heb ik Aartsengel Michael aangeroepen om een eventuele aardgebonden geest naar het licht te brengen.

Ik ben zelf niet goed in het intunen op geesten of lagere energieen, dus of het gewerkt heeft, wist ik niet. Ik neem aan dat ook geesten een vrije wil hebben. Al kreeg ik wel het gevoel dat Aartsengel Michael in actie kwam.

Toen ik vervolgens foto’s nam van het gewelf, verschenen er opeens orbs op de foto (en die zijn er na Chartres niet meer geweest afgelopen weken). Voor mij een teken dat de engelen in ieder geval aanwezig waren!

Na deze mooie ervaring hebben we al laatste het kasteel Peyrepertuse bezocht. Een indrukwekkende ruïne die eenzaam op hoge hoogte staat.

Al deze plekken stralen een vreemde combinatie van sferen uit: vervallen, maar krachtig. De geschiedenis vertelt over zuiveren en over vervolging, over bescherming en over politiek en hebzucht.

Het lijkt daarmee heel actueel voor de nieuwe spiritualiteit die zich ontwikkelt in een wereld van dualiteit. Van een nieuwe tijd die spreekt van voortgaande spirituele groei en verhoogde trillingen, terwijl we tegelijkertijd zien hoe de aarde schrijnt met aardbevingen en olielekken terwijl de mensen elkaar nog steeds vervolgen.

De katharen van Montsegur geloofden dat de weiden rond hun burcht na 700 jaar weer zouden bloeien. Wanneer we dit symbolisch opvatten, kunnen ze wel eens gelijk hebben. Er is veel aandacht voor de katharen en een hernieuwde zucht naar spiritualiteit los van dogmatische leer. Ik hoop daar graag een onderdeel van te zijn. Op mijn eigen wijze tot waarheid en zuiverheid te komen in dit aardse leven. Jij ook?

Ik hoor graag je reactie of ervaringen die je wilt delen over jouw manier om tot spirituele bewustwording en groei te komen. Wil je meer lezen over mijn werk als engelentherapiecoach, kijk dan ook op www.engelentherapiecoach.nl