Wie mijn blog en boeken al langer leest, weet dat ik graag krachtplekken bezoek als ik op reis ben. Zo heb ik in Engeland meerdere plekken aangedaan op de leylijn van aartsengel Michael en dan met name plekken waarbij de Mary en Michael Line elkaar kruisen. Deze twee leylijnen dansen als het ware om elkaar heen door het Britse landschap. Hoewel ik nog niet alle krachtplekken op die leylijn heb aangedaan, heb ik er al flink wat mogen bewonderen en ervaren: Saint Michaels Mount, The Hurlers steencirkel, Brentor, Burrows Mump, Glastonbury Tor, Avebury en Bury St. Edmunds.

Ieder van die plekken heeft een krachtige energie die goed voelbaar is voor wie daar gevoelig voor is. Mensen die dat wat lastiger vinden, kunnen leren om deze plekken via een wichelroede te herkennen.

Er is overigens in Europa nog een bekende Michaellijn. Deze kruist bovenstaande lijn in Saint Michaels Mount en voert van daaruit via Mont Saint Michel (ook een prachtige plaats!) naar het middenoosten. Deze leylijn doet plekken aan als: Skellig Michael (Ireland), St Michael’s Mount in Cornwall en Mont Saint-Michel in Normandy (in Frankrijk), om vervolgens in Italië de volgende heiligdommen te doorkruisen: Sacra di San Michele, Chiesa di San Galgano, Tempio di San Michele di Perugia en Santuario di San Michele del Gargano. Ook in Griekeland vind men krachtplekken op deze leylijn: Delphi, het eiland Delos en Symi. Daarnaast kruist hij door Kourion in Cyprus en Mount Carmel in Israel. 

Eerder schreef ik in deze blog over de eerste twee leylijnen en hoe deze ook in Nederland aan land komen. Een belangrijke krachtplek is daarbij het Mariakapelletje van Keins. Deze vakantie besloot ik een tweede krachtplek aan te doen die wordt gelinkt aan de Michael leylijn: de Sint Michaelskerk in Oosterland (Den Oever). Want ook tijdens een vakantie in eigen land is het mogelijk spirituele plekken te bezoeken.

De Michaëlskerk is gelegen aan de Kerkweg 22 in het Noord-Hollandse dorp Oosterland. Deze hervormde kerk, voor de reformatie gewijd aan de H. Michael, wordt gezien als de oudste kerkstichting op Wieringen. Oosterland ligt op een steil oplopend plateau circa 5 meter boven NAP. Het oude dorp is opgezet als een kerkringdorp, gebouwd rond de kerk, waar de wegen samenkwamen. Het kerkerf is afgegrensd met een hek en een heg en ligt op het hoogste punt in het dorp. Missen kun je hem dus zeker niet.

Oosterland is een klein dorp dat achter een dijk ligt, dat het scheidt van de zee. De Michaelskerk met zijn flinke toren rijst boven het landschap uit. Bij aankomst was deze nog gesloten. In de zomermaanden kun je hem ‘s middags bezoeken. We liepen dus eerst een rondje over het kerkhof met een gigantische zwerfkei en aten wat lunch op het dijkje. 

Het hek rond de kerk is in de zomermaanden begroeid met prachtige stokrozen, klaprozen en andere bloeiers. Het deed me denken aan de begroeiing die je vaak zit rond dit soort plekken in Engeland. De zwerfkei op het erf van de kerk deed sterk denken aan die in Avebury. 

De hervormde kerk is ondertussen een Oecumenische gemeenschap met een moderne site: 

‘Ooit baken voor mensen op zee, nu open huis voor wie zoekt naar zin, plezier, inspiratie, op adem komen met kunst en cultuur. Je kunt er stil zijn, schaterlachen, ontroerd raken. Je bent er welkom!’

We werden door twee dames welkom geheten en betraden de kerk. Het meest in het oog springend was het plafond met een enorme schildering van een engel. Rechts hing boven een uitgang het zwaard van een watergeus en links stond een orgel. 

Een van de dames wees ons erop dat we de crypte mochten bezoeken. Waar ik in de kerk niet noemenswaardig veel energie voelde, zoals ik dat gewend ben op krachtplekken, was dat in de crypte niet te missen. De energie was er intens en voelbaar in de luchtdruk maar ook hoorbaar in een hoogfrequent geluid: een teken dat de trilling toeneemt en voor mij vaak een bevestiging dat de engelen in de buurt zijn. Dit keer gingen mijn oren er zelfs van ploppen.

Ik ben op plaatsen waar nog actief geloof wordt beleden altijd voorzichtig met het doen van Lichtwerk. Ik vraag hoe dan ook innerlijk altijd eerst of er Lichtwerk gedaan mag worden^[i]. In dit geval was het ok en riep ik een ascensiekolom van Licht naar beneden, waarna ik Michael om een zegening vroeg voor de Lemurische kristalletjes die ik bij me had. 

Na een tijdje ben ik weer naar boven gegaan en in een van de bankjes van de kerk gaan zitten. De energie nam weer verder toe en ik voelde een enorme warmte, zoals ik dat onder andere ook had ervaren tijdens mijn bijzondere ervaring in een ander Michaelskerkje, 10 jaar eerder in Volterra^[ii]. Net als toen was de aanwezigheid van Michael goed voelbaar.

Wat volgde was een onverwachte herhaling van een eerdere ervaring in Mission San Miguel in California, toen de aartsengel me zeven bollen van Licht in mijn hart plaatste om op verschillende plekken in het landschap achter te laten^[iii]. Ik kreeg eenzelfde opdracht en deze keer mocht daarbij de nadruk leggen op de natuur en ook de natuurwezens. De eerste bol mocht ik in de grote zwerfkei naast de kerk plaatsen, die me sterk deed denken aan de stenen van de steencirkel in Avebury. De laatste bol mocht ik mee naar huis nemen en daar in het stuk grond plaatsen waar ons nieuwe huis gebouwd gaat worden en waar ik de elfen een sanctuary in de tuin heb beloofd.

Michael gaf nog een boodschap voor mij en alle andere Lichtwerkers:

Geliefde, 

je mag het Licht van Michael dragen. Je bent een van mijn Lichtwerkers. 

Het zwaard van de watergeus mag je herinneren aan mijn zwaard van Licht. Neem dit zwaard nu op. Niet om te vechten, maar om Licht te verspreiden en zuiverheid te brengen. 

Ik Ben Michael en mijn Bescherming en Liefde zijn met je. 

---

^[i] Het hoe en wat daarvan lees je uitgebreid in mijn boek Lemurisch Lichtwerk.

^[ii] Je leest hierover uitgebreid in mijn boek Engelen op je Pad.

^[iii] Dit zou later de aanleiding vormen voor alle eropvolgende ervaringen die ik heb beschreven in Lemurisch Lichtwerk.