Het is weer tijd om terug te gaan in de tijd. Ga je mee op reis?

Vandaag is het een jaar geleden dat we naar Sedona afreisden! Na een paar intense en vreugdevolle dagen bij penvriend Max in Texas waren we van Dallas in Texas naar Phoenix in Arizona gevlogen. We overnachtten in Scotssdale en haalden daarna in Phoenix onze camper op. Daar begon de eerste uitdaging van de reis, want de camper had kuurtjes. Als je vooruitreed stond het stuur schuin. De verhuurder noemde het normale speling en had geen andere voorradig. Althans, dat werd uren later en dan mochten we heel veel geld bij betalen voor de extra schoonmaak. Dat waren we in het verleden niet gewend van Amerikaanse klantenservice. Het kan verkeren. Ik kreeg uiteindelijk de technische man aan de telefoon en liet me niet afpoeieren, want het voelde echt niet ok. We mochten de dag erna naar een garage in Sedona. Dan konden we in ieder geval onderweg.

Phoenix is een enorm uitgestrekte stad in een woestijnachtig landschap, in de verte omgeven door bergketens. Terwijl we de stad uit reden, zag ik rechts van de weg al een kleinere versie van de rode rotsformaties waar Sedona om bekend staat. Het leek me te roepen en voelde als een aanraking van Moeder Aarde, van hart tot hart.

Wanneer je naar Sedona rijdt, wordt het landschap steeds imposanter. Je wordt onthaald door grote rotsen en bergwanden met kleurschakeringen van beige tot dieprood. Het is er evengoed verrassend groen en er loopt een kreek doorheen: Oak Creek.

Net als Mount Shasta, waarover ik uitgebreid schreef in mijn boek Lemurisch Lichtwerk, is Sedona een krachtplek in Amerika. Deze wordt gekenmerkt door een landschap van dieprode rotsformaties en een grote hoeveelheid vortexen in het landschap. De Indianen noemden Sedona ‘het land waar de energie van Moeder Aarde, die eeuwig leven geeft, naar buiten komt’. Daarnaast geloofden zij dat de rode rotsen werden bewoond door ‘grootse Zielen en dat zij mensen die naar Sedona komen, helpen om te ontwaken en zo hun ware dromen en zielsverlangens te herkennen.

De eerste vortex die we zagen, terwijl we Sedona inreden, was Bell Rock. Wat een immense en mythische rots in het landschap! Het deed me aan de onderkant aan de ene kant aan eeuwenoude tempels denken, maar ook aan een soort ruimteschip. De energie was superkrachtig, zelfs vanuit de auto. We voelden allebei een zeker thuiskomen bij de energie. Met een beetje geluk vertel ik je over enkele dagen nog wat meer over mijn Lichtwerkervaringen bij Bell Rock. Maar voor nu is het misschien wel aardig eens uit te leggen wat vortexen eigenlijk zijn.

Ilchi Lee noemt het in The Call of Sedona, journey of the heart ‘krachtige energieplekken die zelfbewustzijn en verschillende helende ervaringen faciliteren’. De rode, ijzeren rotsen zouden deze energie genereren, evenals massieve kristallen onder hen.

De meest bekende vortexen van Sedona zijn Bell Rock, Airport Mesa, Cathedral Rock en Boynton Canyon, maar volgens Lee gaat het verder dan deze vier plekken en is Sedona op zichzelf een vortex.

In The Sedona Vortex Guidebook worden vortexen een stuk gedetailleerder omschreven en toegelicht door een spirituele gids die Albion heet. Vortexen zouden plekken op Aarde zijn waar de levenskracht van de planeet extra sterk is en tunnels van energie vormt. Deze plekken zouden ook door oude beschavingen zijn herkend. De vortexen kunnen volgens dit boek onderverdeeld worden in elektrisch, magnetisch en elektromagnetisch. Elk van deze energieën heeft zijn eigen unieke kracht en invloed op alle levensvormen op de planeet.

Dat niet iedereen het nodig vindt dit onderscheid te maken tussen magnetisch en elektrisch, wordt goed verwoord in het boekje What is a Vortex? door Dennis Andres. Hij ziet de Aarde als een levend wezen, net als jij en ik dat zijn. Zoals we de gezondheid van een mens kunnen meten in termen van diens levendigheid, zo kan dat ook bij de Aarde. Zijn definitie van een vortex is dan ook:

‘Een vortex is een plaats in de natuur waar de Aarde exceptioneel levend en gezond is. In een vortex wordt deze levendigheid en gezondheid van de Aarde gereflecteerd in een grote schoonheid die wordt gecreëerd door de elementen van land, licht, lucht en water.’

Je zou dan kunnen concluderen dat Sedona een vortexplaats is, simpelweg omdat het er zo adembenemend mooi is. Andres geeft aan dat die levendigheid en gezondheid, net als in een mens, gepaard gaat met meer energie. We konden het in ieder geval direct voelen terwijl we Sedona inreden en Bell Rock voor ons op zagen doemen. Ik vertel je komende dagen meer over deze bijzondere plek!

Meer lezen over mijn reis?

Al mijn spirituele reiservaringen in Amerika lees je in Eenheidsbewustzijn en die van anderhalf jaar eerder in Lemurisch Lichtwerk. Zo kun je vanuit je veilige huiskamer in intelligente lockdown af naar prachtige plekken, zoals de vortexen in Sedona, de drakenenergie in Utah, de sequoia’s en dolfijnen van Californie en niet te vergeten Mount Shasta.